Yapay zeka, iş süreçlerini optimize etmek için harika bir araç olsa da, siber güvenlik dünyasında "iki ucu keskin bir bıçak" rolünü üstleniyor. Geleneksel güvenlik duvarları ve imza tabanlı antivirüsler, yapay zekanın yönettiği, sürekli şekil değiştiren (polimorfik) saldırılar karşısında çaresiz kalıyor.

Fidye yazılımı, bilgisayar ve sunuculardaki verileri şifreleyerek erişilemez hale getiren ve şifre çözme anahtarı karşılığında ödeme talep eden zararlı yazılımlardır. Ancak 2026 gerçekliği şu: ransomware artık sadece “dosyaları kilitleyen bir virüs” değil; çoğu vakada bir operasyon.

Edge Computing, verilerin merkezi bir veri deposunda veya bulutta işlenmesi yerine, verinin üretildiği kaynağa en yakın noktada (ör. sensör, kamera, üretim robotu, araç içi bilgisayar, mağaza sunucusu) işlenmesidir. Kısacası işlem gücü ağın “merkezinden” alınır ve verinin doğduğu “uca” taşınır. Bu sayede veriler uzun yolculuklara çıkmadan, yerinde analiz edilir ve anlık kararlar üretilebilir.

Zero Trust, en yalın haliyle “asla güvenme, her zaman doğrula” yaklaşımıdır. Bu modelde; bir kullanıcı, cihaz ya da uygulama kurumsal ağın içinde olsa bile varsayılan olarak güvenilir kabul edilmez. Her erişim talebi, her oturum ve her istek; kimlik, cihaz durumu, bağlam ve risk sinyallerine göre sürekli değerlendirilir.

Hibrit bulut, işletmelere esneklik, maliyet optimizasyonu ve yasal uyumluluk gibi birçok avantaj sunarken, beraberinde önemli yönetim zorlukları da getirir. Birden fazla altyapıyı, farklı araç setlerini ve API'ları tek bir uyumlu operasyonel model altında birleştirmek kritik bir strateji gerektirir.